ادامه تفسیر باب الرعایه-2

باب   الرعایه   ــ  ادامه   شرح تفصیلی بقام حضرت راز شیرازی
مثال بدعت، مثال حکم کردن عمر است که در نماز دستها را به بندند، زیرا که اُسرای عجم را پیش او ـ در ایام خلافت ــ آوردند ، آنها دستها را در حضور عمر  بر سینه گذارده بودند ، پرسید: چرا چنین کرده اید؟ گفتند : از بابت ادب؛ دأب عجم اینست که در حضور بزرگان چنین می ایستند، گفت عمر که در حضور حقتعالی هم باید چنین ایستاد؛ این قسم تصرف در دین بدعت است. و غیر این طایفۀ اثنا عشریۀ ناجیه، جمیع طوایف اسلام به سبب آراء و هوی های مختلفه گرفتار بدعت اند و در اصول دین و فروع آن(معنی عدالت ،امامت ،خمس را قبول ندارند) ، طریقۀ کاملۀ شریعت الهیه مصطفویه را ندارند ، و تفصیلِ طوایف آنها در این شرح موجب تطویلِ بلاطائل(طولانی کردن بی دلیل) است، مجملاً :
  آنچه نه قال الله و قال الرسول    فضل مدان فضله بدان ای فضول
  و پس از آن حفظ مال است از حرام؛ زیرا که اگر حفظ مال از حرام نکرد و بی مبالاتی در تحصیل مال نمود اکل و شرب(معنی خوردن وآشامیدن)و حوایج بدنیه اش مغشوش(آمیخته وناپاک در مقابل خالص) می شود و حلّیِّت(حلال بودن) لقمه، اصلی است عظیم از اصول طاعات ؛ زیرا که لقمه در انسان بمنزلۀ بذر(تخم) است و اعمال ،بمنزلۀ ثمرات وبدن بمنزلۀ مزرعه است، لقمۀ حلال، مورث طاعات است و لقمۀ حرام، مورث معاصی ، اینست که بزرگی فرموده که أطِب مَطعَـمَک وَ لـَیس عـَلـَیکَ أن تـَصومَ بالنَهارِ وَلا أن تـَقومَ بِاللـَّیل؛ یعنی پاک کن طعامت را و زحمت صیام نهار و قیام لیل را مکش که لقمۀ پاک، خضوع و خشوع می آورد، و این یک باب  از فساد مال است، مال حرام، شخص را به هزار  باب معصیت می اندازد، آخرش خِزی و خِزلان است و وقوف و هلاک در طریق سلوک الی الله است: « إن الانسان لـَیَطغی أن رَاهُ استغنی».سوره العلق آیه 6و7-معنی همانا که آدمیزاده چون در خود بی نیازی نِگرد طغیان وسرکشی میکند )-  استغنا اگر به حلال از مال باشد باعث طغیان است و اگر از حرام باشد نعوذ بالله باعث کفران است. پس هر گاه علم را از هوی و دین را از بدعت و مال را از حرام محافظت کردعبدازجملۀصالحین  محسوب  است. 

   ادامه دارد

از کتاب مصباح الشریعه ومفتاح الحقیقه امام صادق (ص) به   تفسیر   حضرت راز شیرازی