باب عجب ا ز کتاب امام صادق ص

باب عُجب
اصل فرمان بقلم حضرت امام صادق =فرمود حضرت امام علیه السلام: عَجَب وتمام عَجَب از کسی است که عُجب وخودبینی کندبه علم خود،وحال اونمیداند به چه چیز-از سعادت و شقاوت -ختم میشود از برای اواعمال در نزد موت -پس کسیکه عجب نماید به نَفس وفعلِ خود،بتحقیق گمراه شده ازطریقِ رشاد(راه راست یافتن)یا از طریق نیکان،وادّعا کرده است چیزی راکه نیست از برای او،ومدّعی بدون حق داشتن، کاذب است، واگر چه مخفی باشدمدّعای او،ونیست نصیب وبهره از برای عُجب دارنده از آن چیز که عُجب می کندبه واسطه آن، اگر چه طولانی باشد زمانِ آن،پس بدرستیکه اوّل عملی که کرده میشود به  شخص مُعجِب(خودپسندی وصاحب عُجب)،جدا کردن مایه وسبب عُجبِ اوست تا آنکه بداند که او عاجز وحقیر است، وشاهد شود برنفسِ خود تا آکه بوده است حُجّتِ حق تعالی بر مُؤَکّد چنان که کرده شد به ابلیس، عجب گیاهی است که تخم آن کفر است وزمین آن نفاق وآب آن ظلم،وشاخه های آن نادانی، وبرگ آن گمراهی وثمر آن لعنت است ومُخَلَّد(جاویدان) بودن در آتش، وپس کسی که اختیار کرد خودبینی را،پس بتحقیق کِشته است تخم کفررا، وزَرع کرده است نِفاق را،وناچار است از آنکه ثمر کند .           از کتاب مصباح الشریعة ومفتاح الحقیة بقلم امام صادق ع وتفسیر آن را بقلم حضرت راز شیرای را در ادامه خواهم آوردو اصل فرمان باید بدون کم وکاست نوشته شود .ولی تفسیر بقلم حضرت راز شیرازی که  آقای پژمانیان گلچین کرده اند در ادامه خواهد آمد.تا توفیق دیگر